For ein del legemiddel må ein overvaka blodet for å kontrollera at pasienten får riktig dose. I framtida kan pasientane kanskje gjera dette sjølve.
Dersom vi forstår betre dei fundamentelle prosessane for korleis verkestoffa oppfører seg i kroppen, kan vi redusera tidsbruk, kostnadar og behov for dyreforsøk når nye legemiddel vert utvikla.
Antibiotikabehandling av kroniske sår vert stadig mindre effektivt. Om nokre år kan behandlinga skje ved hjelp av stoff som finst naturleg i kroppen. Bakteriar og froskehud er blant moglege kjelder til nye legemiddel.
Å måla nyrefunksjonen hjå pasientar når han er dårleg, har til no vore ein prosess som har teke opptil eit døgn. Ved Farmasøytisk institutt er det utvikla ein metode som reduserer tida til fem timar.
Når forskarane skal undersøkja kva råd kundane får på apoteket, får dei best resultat når dei tilsette ikkje veit kven dei er. Men dei må vera merksame på dei etiske omsyna.
Ein gjennomgang av medisineringa til 40 psykisk utviklingshemma pasientar avdekka problem for ein tredjedel av dei føreskrivne legemidla.
Pasientar med akutte hjerte- og karsjukdommar har auka nivå av enzymet legumain. Derfor har ein trudd at enzymet var forbunde med risiko. Men kanskje er det heilt motsett, at legumain er på pasienten si side.
Mange kvinner sluttar å ta viktige legemiddel når dei blir gravide av frykt for å skada fosteret. Men vi veit ikkje nok om kor stor risiko ulike legemiddel faktisk fører med seg.
For ikkje mange år sidan fekk alle pasientar med same krefttype same behandling. No leitar forskarane etter den rette behandlinga for den enkelte pasienten, uavhengig av krefttype.
Vesiklar er små «pakker» som bakteriar sender ut. Dei har potensial til å bli brukt i vaksinar, men då må forskarane undersøkja kva dei inneheld. Det er lettare sagt enn gjort.